Este caderno dos de Noriega, adicado ao poeta Antonio Noriega Varela, pretende ser unha xanela aberta a todo o mundo que queira coñecer a infinda sensibilidade poética do "Bardo da Montaña" e "Cantor do Ermo". Calquera pode facer uso desta bitácora e deixar a súa opinión ou comentario nela.
Sexan benvidos e benvidas!.
Graciñas por visitarnos.
xosedenoriega@gmail.com
|
|

|
O Cantor do Ermo |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
O musgo |
|
 (Pra Carlos de Passos)
É, ¡cousiña humilde!, o musgo
da índole do meu estro:
ama os robustos carballos
i os seculares cruceiros,
¡as casonas dos validos
i as casiñas dos labregos!,
e desposado coas rocas
e coas ruínas o vexo.
Inda que n'o gabe o mundo,
pérolas lle ofrenda o ceio,
i o bon Jesús o desina
pra enfeitar seu nacemento.
?Do Ermo?
Antonio Noriega Varela
|
|
|
|
Ternura |
|
 Viste os cardos de flores, viste de hedra
as informes paredes dos muíños,
e nos cruceiros de groseira pedra,
suspirando, pendura faroliños...
Sempre á par da rudeza, esta xoíña
que Jesús nos deixou!: sorrindo, a medo,
fai relucir un astro en cada espiña
i agasalla con musgo ermo penedo.
iAlma da nosa Terra!, ¡irmá da aurora!,
tu brindas (de bo grado, i en boa hora
pra que hastra as nubes meu fervor te eleve)
á onda montuosa, ¡airón de escumas!,
ó tosco berce de guiciños, ¡plumas!,
á hostil ramaxe dos acivros, ¡neve!
?Do Ermo?
Antonio Noriega Varela
|
|
|
|
O teu ánxel de luz... |
|
 Bendiga o Bon Jesús (Jesús Meniño)
cada flor que é pró ermo unha festiña,
cada doa que fulxe en cada espiña,
cada pluma que brando torne un niño.
Bendiga aquel farol (compañeiriño
dunha imaxe), bendiga esta fontiña,
i a pompa dos carballos da igrexiña,
i a virazón que riza un remansiño...
A un seu xesto gracioso, meiga salla,
tralos montes, a lúa que agasalla,
¡idolatrada mai!, túa sepultura,
i un sorriso do Neno logre aínda
que o teu ánxel de luz, Galicia linda,
seña, a través dos siglos, a ternura.
?Do Ermo?
Antonio Noriega Varela
|
|
|
|
|
|
|
|
|