Este caderno dos de Noriega, adicado ao poeta Antonio Noriega Varela, pretende ser unha xanela aberta a todo o mundo que queira coñecer a infinda sensibilidade poética do "Bardo da Montaña" e "Cantor do Ermo". Calquera pode facer uso desta bitácora e deixar a súa opinión ou comentario nela.
Sexan benvidos e benvidas!.
Graciñas por visitarnos.
xosedenoriega@gmail.com
|
|
|
| O Cantor do Ermo |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Ora é unha abedoeira... |
|
Trocouse en arboriño (foi noutrora),
i aparece nos ermos orballada,
porque gusta das lágrimas da aurora,
xoíñas fulgurantes...
A isolada
ora é unha abedoeira; mais xa fora
Nympha, talvez, ou Princesiña, ¡Fada!,
ou a Meiga máis linda e argalladora
que inquietou ós brañegos de Labrada.
Trocouse en arboriño, i entre abrollos
esmeraldas perdera: ¡os claros ollos!,
dous astros milagrosos... Mais non perde
sua esvelteza, prodixio de finura,
seu vestido, milagre de brancura,
e unha ondeante mantilliña verde.
?Do Ermo?
Antonio Noriega Varela
|
|
|
|
|
| O sol i o mar... |
|
O sol i o mar á montaña
¡muito lle poden querer!;
coróalle o sol a testa
e bícalle o mar os pés.
?Do Ermo?
Antonio Noriega Varela
|
|
|
|
|
| ¡Soberbio pazo! |
|
Miña musa -plebeia carpazona-
en presencia daquel soberbio pazo,
lamentou non ser reina, ¡a inocentiña!,
pra intimar coa esperanza de habitalo.
I o alcázar de cristal alucinante
era, ¡triste de min!, gota de orballo,
que o sol evaporou desaprensivo.
?Do Ermo?
Antonio Noriega Varela
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
