Este caderno dos de Noriega, adicado ao poeta Antonio Noriega Varela, pretende ser unha xanela aberta a todo o mundo que queira coñecer a infinda sensibilidade poética do "Bardo da Montaña" e "Cantor do Ermo". Calquera pode facer uso desta bitácora e deixar a súa opinión ou comentario nela.
Sexan benvidos e benvidas!.
Graciñas por visitarnos.
xosedenoriega@gmail.com
|
|
|
| O Cantor do Ermo |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Prá probeza |
|
(Foto: Milutxo Romanos)
Xa que eres da miña sangre,
irmanciña que venero,
¡dácame un cento de bicos!
i olla o que ben che deseio.
Rocen os fleques da gaita
cos teus farrapos na festa,
i os anxeliños te guíen
prá máis rumbosa merenda.
Cantarolando as fontiñas,
piedosas che ofrezan auga,
bríndeche o liño frescura
i o sol non che esconda a cara.
Tódolos cas de palleiro
faigan as paces contigo,
e de te ver á sua sombra
se ensoberbezan os pinos.
Présteche Jesús, xoíña,
meiguices da nosa fala,
o bordón do Padre Eterno,
i o seu leitiño de palla.
E tan albo com´a neve,
ufanía dos penedos,
¡seña o fateliño novo
con que te eu vexa no ceio!
?Do Ermo?
Antonio Noriega Varela
|
|
|
|
|
| O trono da paz |
|
(Pra Ramón Otero Pedrayo)
Preséntame ?lle dixen
amorosiño ó iermo-,
renovos dun carballo,
ruínas dun mosteiro,
ou do bravío cardo
unha froliña ó menos!.
Huraño, solo quixo
enseñarme un penedo.
Mais, ¡cantas alabanzas
e gratitú lle eu debo!:
aquel coloso é o trono
da Paz, i o monumento
que unánimes lle alzaran
os siglos ó Silencio.
?Do Ermo?
Antonio Noriega Varela
|
|
|
|
|
| Ond´a unha fonte |
|
(Del P. Vicente Rigueros, S.J.)
Sobre mimosas froles e verdura
sentou ó Neno a cándida María
ond´a unha fonte cristalina e pura
que no camiño de Salem había.
I ó ver no chau sentado
ó que do chau é esteio,
ó que en trono dourado
triunfa sobre os abismos, terra e ceio...
¡suspirou tenramente!
en doce amore o corazón desfeito,
i o Fillo, ansiosamente,
gardou o suspiriño no seu peito.
?Do Ermo?
Antonio Noriega Varela
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
