Este caderno dos de Noriega, adicado ao poeta Antonio Noriega Varela, pretende ser unha xanela aberta a todo o mundo que queira coñecer a infinda sensibilidade poética do "Bardo da Montaña" e "Cantor do Ermo". Calquera pode facer uso desta bitácora e deixar a súa opinión ou comentario nela.
Sexan benvidos e benvidas!.
Graciñas por visitarnos.
xosedenoriega@gmail.com
|
|
|
| O Cantor do Ermo |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Pro Bruxo dos Ermos |
|
Pró meigo que pronosticou
bo tempo prás San Lucas
(Fala un galopín da Mariña)
Veño a ofrendarche unha alcuza
(pra cando haxa aceite), ¡oh meigo!,
que desde que as fas te escondes
no fondo dun agulleiro;
e que o teña á mau pra untarte
túa dona, che recomendo,
tralas fregas que te agardan,
xa que chas pide o pelexo.
¡A bocadiños te coman
os lobos, gran embustero!
Tu dixeche na ?Vallibria?
que íbamos a ter un tempo
delicioso prás San Lucas,
¿I acertache? ¡Doute o demo!...
Tódalas lebres corridas
que se emboutan con ungúentos,
cantos graxos hai na vila,
i este cabeza de vento,
no teu agoiro fiados,
moito, ás escuras, corremos
pra amencer o dazasete,
enxoitos, en Mondañedo.
Cantaban as pimpeliñas
i atruxamos nós, tan recio,
que xa as nubes, de mal aire,
nos aires se remexenon...
I, hastra Boimente, un fresquiño;
tras do fresquiño, un lostrego;
logo, retumbo de tronos;
¿e dempoixas? ¡Dios del cielo!
Auga a xarros, a canados,
a barreñós; ¡a caldeiros!;
i en medio ?del gran diluvio?,
eu i outro decindo, a berros:
-¡Non é semente de toxo!
-E logo, ¿que cán?
-¡Zamelos!...
Como as duchas nos deixaron...;
por canto val un becerro,
¡non quixera eu que nos vise,
pingando, O Bruxo dos Ermos!;
pro, si as contas non me fallan,
a noite en que atrape ó meigo
xúrolle a palla dos nabos,
(e tamén a do centeo),
que lle hei de untar ben os ósos
¡e máis non ha de ser con sebo!...
A. Noriega Varela
Copiou Pepe de Noriega, Mondañedo nas San Lucas do 2008 e o meigo acertou este ano, ademáis de ter Antevésperas, Vésperas, Día das San Lucas, Día do Medio e Día das Maulas. |
|
|
|
|
| Pouquiño a pouco... |
|
A boa alhaxa, que agora esfogo,
trás xuntar moitos gueipiños de ovos,
é un zorro vello...: mais o seu coiro
-xa que hai madamas botándolle o ollo-,
non é cordura tiralo ós corvos.
¡Oh embulleirado ronda-cabozos!,
ben andiveche coa honradez torto;
pro, a fin de contas,
no meu terbello deixache os folgos.
Mentras dos Santos, coma do fogo,
ibas fuxindo, co demo ó lombo,
pra axar toliñas, pra xurar moito,
i encher túa goxa coa avea doutros.
Xudas che dera vagar de abondo.
Ora non faigas, ¡falsario!, o morto...
¡Dálle a ese rabo jacarandoso!,
e dille ó cura ?si, con bos modos,
ó pé da orella che conta un conto-,
esta corpiña, que ole a raposo:
?Non vou á misa,
porque estou coxo;
pero á taberna
pouquiño a pouco...?
A. Noriega Varela
Copiou Pepe de Noriega, Mondañedo San Lucas do 2008 |
|
|
|
|
| Sanluqueiros |
|
ZOILOS E LICINIOS
I
Contan as vellas historias
que en tempos xa moi fuxidos,
enrevellido de envexa,
filla do malino esprito,
Zoilo escribéu contra Homero
un firente folletiño,
ó que lle puxo por nome:
HOMEROMASTIX. ¡Qué indino!
II
Din tamén que outro escumento
vermecho, Largio Licinio,
-lingua en veneno lixada
e peito de fel tinguido-
compuxo contra o gran Tulio
outro noxento libriño
ó que lle pintóu no coiro:
CICEROMASTIX ¡Que cínico!
III
Ninguén se irrite si ós grandes
roen hoxe algús cativos:
¡Non se finóu inda a raza
dos Zoilos e dos Licinios!
Notas:
HOMEROMASTIX, sobrenombre que
se dió a Zoilo, crítico envidioso de
Homero.
CICEROMASTIX, ?El azote de Cicerón?,
título de un libro que contra
Marco Tulio escribió un criticastro
llamado Largio Licinio.
Francisco Fanego Losada
De Tarsicio Rico nas San Lucas do 2008
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
