Este caderno dos de Noriega, adicado ao poeta Antonio Noriega Varela, pretende ser unha xanela aberta a todo o mundo que queira coñecer a infinda sensibilidade poética do "Bardo da Montaña" e "Cantor do Ermo". Calquera pode facer uso desta bitácora e deixar a súa opinión ou comentario nela.
Sexan benvidos e benvidas!.
Graciñas por visitarnos.
xosedenoriega@gmail.com
|
|
|
| O Cantor do Ermo |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| A risa do conexo |
|
Éche a risa do conexo
a risa que me acibara,
Xan da Nega, cando dices
(con máis tolice que gracia)
que, anque che faltan as forzas,
inda che quedan as mañas...
¿Sabes que máis? ¡Vamos vellos!,
i ós vellos solo nos cadra
velas... ¡e limpar o bico!
i o resario, i a cabaza...
A. Noriega Varela |
|
|
|
|
| Sanluqueiros 2008 |
|
Para o meu entranábel amiguiño Xosé Vizoso
sabido, vertudeiro, garimoso...
Cedo este armadanzas
amenceu en Mondoñedo
cheo de anazcar castañas
das caídas polo suelo.
¿E este ano ás San Lucas
non virá o dos cóitelos?
Fiado do home do tempo:
A mollarse colleu medo!.
Botamos a chaparrita
no lar do Padornelo
agardando os cabalos
que ás feiras baixan a centos.
Xa non cargan pra Inglaterra
?poneys? prós fidalgos cheos
entr´os que viaxou o ?Curda?
nos circos para bébedos.
Loce o campo da feira
ateigado de boureo
e na cancela dos Remedios
un, facendo aspaventos:
-Voladora, voladoraaa!
-Oh! No me leve o demo!
O bigote dos meirandes
que pintou en Sargadelos.
-Agora mesmo vás pagar
a parva!. Agarda un momento!
Tirando bicos e apertas
despachou unhos antergos.
De capela en capela
lembramos vellos tempos
feirando co Deus Baco
patrón destes eventos.
Olla que dende as milicias
outras sortes percorremos
o dos ?Beatles? en Brión
eu rosmando en Mondoñedo.
Xa son longos anos idos
que nos van facendo vellos!
Compañeiros de polaina!
Xa fumos novos!, diremos.
E ben cheos de recuncar
con pulpo e pan albeiro
nas brancas cuncas de viño
coma o mellor sanluqueiro.
Ó lombo coa pota de cobre
un albardón ben recheo
e unhas dobras de caxigo
¡xa non hai outro aparello!.
Esgotaremos ?As Maulas?
despois do día ?Do Medio?
amoreados de trabitas
e virutas do zoqueiro.
Non quero eu que nos albisque
o ?Rosendo de Padornelo?
aguantando nas molladuras
despois de tanto trafego.
Copiou Pepe de Noriega nas San Lucas do 2008
|
|
|
|
|
| Case morto de sede (Siti paene enectus) |
|
Siti pene enectus
¡Ei vai un can tundido
detrás do zorro vello!
Nas noites ben escuras
do riguroso inverno
a este ?Relincha-moro?
-do que cucou herdeiro-,
si xa n´o ampara o mago,
axudaraio o deño
pra subir pasadoiros
e saltar os boqueiros.
¿Ve, quizá, com´os gatos?
Cousa é que non entendo;
mai sin levar fachuzo
nin faroliño aceso,
pasa a vau os regatos,
logra sortear seixos,
non se espiña non toxos,
i endexamais can fero
ousou chantarlle os dentes
donde decir non debo.
Cantos máis anos pasan
máis borrachón o endergo.
Seus filliños... ¡en coiro!;
seus haberes, famentos;
deixa as leiras a bravo,
acantoa os aveños,
e si coa mulleriña
do pertegán tropezo,
das varas dun caínzo
con tristura me lembro...
Cantando ?A Chaparrita?
cercado, ¡ai!, de pequenos,
encarouse comigo
inda n´hai moito tempo.
?¡Ora mismiño, dixo,
vas a pagarme un neto!?;
i en canto lle repuxen
?estás com´on pelexo?,
afastouse, danzando,
tras brindarme este versos:
?Todos me saben
do viño que bebo,
pero non saben
a sede que eu teño...?
A. Noriega Varela
Copiou Pepe de Noriega nas San Lucas do 2008 que case morremos todos de sede.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
