Este caderno dos de Noriega, adicado ao poeta Antonio Noriega Varela, pretende ser unha xanela aberta a todo o mundo que queira coñecer a infinda sensibilidade poética do "Bardo da Montaña" e "Cantor do Ermo". Calquera pode facer uso desta bitácora e deixar a súa opinión ou comentario nela.
Sexan benvidos e benvidas!.
Graciñas por visitarnos.
xosedenoriega@gmail.com
|
|

|
O Cantor do Ermo |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
O raposo |
|
 Colleu Maiña un día a escopeta pra ir de caza e según se mete polo monte arriba, atopouse cun raposo morto de fame que andaba mirando a ver como facía pra fartar a súa barriga. Como a Maiña o mesmo lle daba cazar perdices, conexos ou raposos, pegóulle un tiro; máis o raposo, con toda a boa sorte libróuse de que ningún grau de plomo lle furase o pelexo.
Ía o raposo a todo correr por entre o mulido cando chegou a un pedazo grande de monte que taba rozado e non podía agocharse en ningún lado. Marrube,que taba collendo no mulido veuno que se meteu debaixo dunha gavela a toda a presa sin que lle dese tempo namáis que dicirlle que non lle dixera nada a Maiña donde se metera, porque viña tras del.
O pouco tempo chega Maiña todo alporizado preguntándo si vira por alí un raposo. Marrube díxolle que por alí non o vira pasar, pero mentras lle dicía esto, apuntáballe co dedo a gavela donde se atopaba agochado o raposo. Nentramentras falaba con el, Marrube non deixaba de insistirlle varias veces senalándolle co dedo onde se agochaba o raposo pero Maiña non se daba decatado da sinal que lle estaba facendo Marrube e largóuse outra vez monte arriba detrás do raposo.
Nesto sale o raposo de debaixo da gavela e Marrube vendeulle ben o favor dicíndolle que gracias a el se librara de Maiña e salvara o pelexo. O que pasa é, que, o raposo por entre as rañas da gavela vía todo o que estaban facendo e falando, e díxolle a Marrube:
-As palabriñas non poideron ser mellores, eh! pero... o dedo... podías metelo... alí!.
O Velliño dos Contos.
|
|
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|