Este caderno dos de Noriega, adicado ao poeta Antonio Noriega Varela, pretende ser unha xanela aberta a todo o mundo que queira coñecer a infinda sensibilidade poética do "Bardo da Montaña" e "Cantor do Ermo". Calquera pode facer uso desta bitácora e deixar a súa opinión ou comentario nela.
Sexan benvidos e benvidas!.
Graciñas por visitarnos.
xosedenoriega@gmail.com
|
|

|
O Cantor do Ermo |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
San Lucas 1956 |
|
Si é fermosa a branca estrela,
é que ten no seu brilar
refrexos dos ollos d´ela;
e si a fonte do pinar
canta mainiña e sinxela
é que lembra o seu falar.
Mondañedo, Outono 2008
José Mª de la Fuente Bermúdez
|
|
|
|
SAN LUCAS 1956 |
|
 (Foto de A. Noriega Varela)
Tarsicio Rico, sobriño do crego mindoniense Manuel Rico Prieto achéganos un programa das Feiras das San Lucas do ano 1956, onde o seu tío asina o seguinte artigo que co seu permiso e benevolencia publicamos:
UN POETA 'BRAVÍO'
Por Manuel Rico Prieto
Hace ya de esto muchos años. En la calle del Obispo Sarmiento me encontré con un hombre exímio que subía el real de las Ferias de San Lucas. Una gran vara de acibro apreixaba su robusta y ancha manopla. Tras el cordial saludo de rigor, se interesaba por la salud de mi padre, antiguo compañero suyo de birisca. Con humor sempiterno me refirió una vieja profecía de su llorada madre en la que le había pronosticado que ?nunca bueno sería, por que había venido al mundo con el través das San Lucas? en los días en que los ?poltros? del monte vienen a venderse a las ferias. Al poeta le hacía mucha gracia aquella feliz ocurrencia de su buena madre y afirmaba, con singular gracejo, que el pronóstico se había cumplido al pie de la letra.
Este gran poeta mindoniense, improvisador magnífico en bodas y misas nuevas, notabilísimo vate en gallego y castellano, sonetista fecundo y orador admirable, quiso perfeccionar su vena poética al lado de otro poeta, también mindoniense, cuyas ideas estaban impregnadas de sectarismo tan en boga en aquellos años, y del que creyó oportuno alejarse para no poner en peligro su fe. Porque ésta era la nota que más caracterizaba a nuestro hombre: sus profundas convicciones religiosas.
De nada valieron las amenazas con que se le conminó una y otra vez a que retirase el Crucifijo de la escuela que regentaba. Se le amenazó incluso con la pérdida de su carrera, único medio de sustento de su numerosa prole. Era entonces cuando me contaba, humedecidos sus ojos por las lágrimas, cómo un viejo amigo de la infancia y mindoniense como él, a la sazón acaudalado industrial de la comarca vivariense, le había ofrecido un sueldo equivalente al del Estado si el imperante estado de cosas hubiera llegado a privarle de sus haberes profesionales.
Creo, lectores, habéis adivinado que me refiero a nuestro gran poeta Noriega Varela. Los mindonienses residentes en América le dedicaron un homenaje en su día, otro se le tributó por iniciativa del insigne bienhechor de nuestra ciudad y destacada personalidad del Movimiento D. Ramón Ferreiro. Ahora nosotros lanzamos la idea de recabar el traslado de sus restos mortales a su ciudad natal.
Mondañedo, San Lucas do 2008 |
|
|
|
PRÁS SAN LUCAS DO 2008 |
|
 Pro mago da ?Vallibria?
Mago, meigo, ou feiteceiro:
xa en balde a esquiliña túa
Ó Galopín das Mariñas
raiolas de sol lle anuncia
pra que apañe máis castañas
das que anazcou por San Lucas.
O Galopín das Mariñas
finouse das molladuras,
i as levadas e traídas
que con el foron de tuna
(agás a que bota as cartas),
¡todas che arriman a culpa!.
Eu son a dos pajaritos
sabios: presteille unha alcuza
ó defuntiño, e parece
que cha vendeu, sin ser súa...
¡Non a perdas, nin ma croques!
e sinón... ¡verás que rumba
bailamos os dous!...
¿I os graxos?
¡Queren comerche a asadura!;
mais saberás, argalleiro,
que aínda hai ?carcas? que te chufan
?por lo bien? que enveredache
inocentes criaturas,
pra que coa iauga ?al pescuezo?
renegasen das San Lucas.
(Á moza dos paxariños
aquí esgallouse a pruma).
ANTONIO NORIEGA VARELA
|
|
|
|
|
|
|
|
|