Este caderno dos de Noriega, adicado ao poeta Antonio Noriega Varela, pretende ser unha xanela aberta a todo o mundo que queira coñecer a infinda sensibilidade poética do "Bardo da Montaña" e "Cantor do Ermo". Calquera pode facer uso desta bitácora e deixar a súa opinión ou comentario nela.
Sexan benvidos e benvidas!.
Graciñas por visitarnos.
xosedenoriega@gmail.com
|
|
|
| O Cantor do Ermo |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| O macho dos `Piegos´ |
|
?Os Piegos? tiñan un macho
que de vello e aburrido,
tívo-se que suicidar
por non darlle o retiro.
Un día pola mañán
prá ?Silvaiana? marcharon,
con outro de corenta anos
que a Crisanto lle mercaron.
E Crisanto xa lles dixo:
Eu non vos quero enganar,
...o macho ten moitos anos
que eu compreino prá matar.
-¡Como coste pouco ?ferro?
val de calquera maneira,
porque se morre de vello
non a faltar quen o queira!.
Ó cabo dos tres meses
o macho non aguantaba,
chamaron o vitirinario
prá haber que lle pasaba.
Ollouno de diante á atrás
por certo, moi ben ollado,
o único que lle notou
que está moi debelexado.
Estivo dado de ?baixa?
quince días, máis ou menos.
Dixéronlle ó vitirinario:
-¡...Melloría non lle vemos!.
Antes de lle dar ?a alta?
terei que volver a ollalo,
e dareivos un ?volante?
prá levalo a outro lado.
Ollouno un especialista
pero non llencontrou nada.
-¡Héche que lle sobran anos,
...e fáltache-lle cebada!.
E sen teren ?a alta?
con él seguen traballando.
O animal pouco a pouco
¡...claro!, vaise ?entregando?.
Os obreiros da ?Hermida?
todos llo foron pedir,
e ó ver que taba tan fraque
non o quixeron repartir.
Os mecánicos de ?Dalber?
tiñan recomendación,
o ?Catuxo? e máis ?Cabanas?
consiguiron un xamón.
Os amos tamén dixeron:
-Queremos participar,
mentras que fostes buscalo
perdestes de traballar.
Ó que ?Cabanas? replicou:
Non vai chegar o xamón
por gardarlle un pedazo
ó noso amigo ?Pichón?.
Chamaron ós carniceiros
se o querían vir buscar,
e mandaron ó ?Lindego?
que o fose despedazar.
Como saía barato
Luis foi o primeiro,
Enrique chegou segundo
e ?California? o terceiro.
(Luis, Enrique e California son carniceiros)
Por: Suso de Bernabel |
|
|
|
|
| O Foufeiro |
|
Prá que poidan escoitar
silencio pido primeiro,
prá lles contar a historia
do pollino do Foufeiro.
Un día ás seis da mañá
cando o asilado marchaba,
foi ollar o pollino
porqué non se levantaba.
Chamóu o vitirinario
e deseguida llo miróu,
díxolle que ía morrer
e xa non lle recetóu.
De alí a media hora
o burro taba finado,
chamóu a ?Celeirao?
prá que fose enterralo.
Ollando no pollino morto
a Ramiro foron chamar,
prá que viñese repartilo
que o ían aproveitar.
Ramiro replicoulles:
Xa está inyetado,
chamade a Xan do Lamelo
que é o máis acostumado!
Dille a ?Pequeniña?:
Entre os dous logo acabades.
Non ha ser pró barrio todo,
que ha ser só prás amizades!.
Quedarémonos co a mitade
xa que eu son moi prudente,
pois come aquí moitas veces
tamén o meu pretendente.
Ao que Ramiro lle contestou:
A que máis pode un chegar?.
Tanto como presumía
non sei onde a dir parar!.
Hai cousas que non se creen,
xa me quedei aturdido.
E mellor non falar disto
e atender a repartilo.
-A mín dádeme un lacón!
dixo ?Ramón do Canteiro?
desde xa fai moito tempo
teño amistá co ?Foufeiro?.
O outro lacón do burro
é prós dous repartidores,
a Ramiro por inyetalo
déronlle o rabo a maiores.
A ?Vitor da Valadoura?
que veu axudar a amarralo,
darémoslle as ferraduras
porque xa está xubilado.
A pel a ser prá ?Güarnicas?
porque xa veu encargala,
quer facerlle ó asilado
unha albarda, e cabezada.
O probe de ?Celeirao?
quedóuse o home cortado,
porque non lle deron nada
e máis veu enterralo.
Chegou ?María de Cora?:
-A min dádeme a vexiga
que teño a Paco enfermo
prá darlle unha lavativa.
Aquí se acaba a historia
deste xumento exemplar,
como morreu de repente
non se puido confesar.
Lixeiras de Bernabel |
|
|
|
|
| Copla lixeira de Bernabel |
|
CON MALA SORTE
Atención lles pido señores
un momento por favor
para lles poder expricar
este cadro de moita dor.
Pasóu isto en Vilanova
que é digno de lamentar,
un pollino que morreu
e non se puido salvar.
O amo foi á Arxentina
e tamén a súa muller,
o fillo foi o encargado
de ire dándolle de comer.
Pero tivo a mala sorte:
-...tan traballador como era!.
Que o foi abandoando
por andar de borrachera.
O burro debelexado
de xionllos se tiraba,
pidindo -de corazón-
que a morte o levara.
Cando se deu de conta
que xa non se levantaba,
chamou polo vitirinario
haber que lle recetaba.
Don Carlos miróullo ben
e díxolle no momento:
o burro vaise finar
e sen tardar moito tempo.
Chamade o tratante
que volo veña mercar,
e senon quére compralo
podédesllo agasallar.
Cando chegóu o tratante
que traguía a cabezada,
xa pillou ós peisanos
facéndolle a furada.
Pra sofrir o que sufriu
dixo o tratante sentido:
Inda se foi conservando
que che vai ben coñecido!
Feito con moito secreto
mandárono sen campanas,
prá que naide se enterase
de todas estas macanas.
E dende que se soupo
trataron de repartilo:
-só ha ser prós taberneiros!
dixo o amo tan tranquilo.
Enteróuse Maximino
e xa chegóu o primeiro,
púxose a repartilo
-parecía un carniceiro-.
?Xanciño de Paulo? que
deseguida se enteróu,
na casa mortuoria
co trator se presentóu.
-As raciós deste xumento
todas as hei de carrexar,
e como somos bos amigos
tampouco nas hei cobrar.
A ?Paco de Cabaleiros?
por ser un home formal,
hímoslle dar un pedazo
por xunto ao atafal.
Un xamón é prá Rego
que xa o veu encargar,
enteróuse por Don Carlos
que o burro se iba finar.
Tamén dixo Maximino:
-as orellas son prá ?Nico?,
como xa está xubilado
...que faiga un abanico!.
Á cantina do ?Recreo?
as costelas han de mandar,
e ós obreiros do ?Banco?
tamén han de participar.
A Xerardo e máis a ?Cartas?
hímoslles dar un lacón,
a cabeza ha de ser prá ?Miche?
pró ?Rufino? o corazón.
E a ?Pepe de David?
prá que non quede sen nada,
hímoslle dar os miudos
prá facer unha empanada.
Prá ?Galaxia? e máis pró ?Calvo?
irá un solomillo,
que o repartan con Manuel
e co ?Ché do Ventorrillo?.
O outro xamón do burro
a Rexina llo levaron,
e aquel día os pousadoiros
todos xuntos celebraron.
Tamén o outro lacón
?Foufeiro? teráeo que levar,
anque non che ten taberna:
...podemos aparentar!.
Alguns dos taberneiros
parece que protestaron,
porque a Rego e a Rexina
os dous xamós mandaron.
Como teñen comensales
teremos que razoar,
se repartimos entre todos
a pouco nos pode tocar.
Asi rematou o burro:
-...co servicio cumprido!.
Maximino tivo a culpa
senon está ben repartido.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
