| Pandereiteir@s e festeir@s da beira atlántica da Galiza |
|
|
|
|
| Malmequer |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Entrevista con The Homens |
|
 Levan dende 2004 anegando as salas galegas dunha marea de electricidade e de raias brancas e negras. Ate o ano pasado eran tres, e ben chegaban para encher de son calquer pista de baile. Agora, coa chegada do novo teclista as posibilidades se multiplican á hora de compoñer e actuar en directo, polo que se pode dicir que se lles abre unha nova etapa.
Estes neses estarán inmersos nunha xira que os levara ate diversos recunchos de Galicia. Este sábado 21, están na Sala Babel de Lugo. Martín Wu, o cantante de 'The Homens', fainos coñecer algunhas historias sobre o grupo.
Pregunta: Define a 'The Homens' nunha frase.
Respuesta: Somos un grupo que tentamos facer cancións con melodía e con enerxía.
P: Dise que o voso estilo é o power pop, concordades con esta etiqueta?
R: Power pop é unha etiqueta moi elástica. Pode definir cousas moi distintas. Nós sinxelamente queremos facer cancións con enerxía e conseguir directos divertidos e furiosos.
P: Sodes un grupo de directo?
R: Cada cousa ten o seu punto. O directo é gratificante, é onde lle ensinas á xente o que sabes facer. E é moi divertido estar aí no escenario e suar e acabar polo chan... O directo ten todas estas cousas, pero grabar tamén está moi ben, ves como medra unha canción. Cada cousa ten o seu punto.
P: Canto tempo levades tocando?
R: Levamos tocando xuntos dende finais do ano 2004, en formato de trío ate setembro do ano pasado que se incorporou Cristovo que é teclista, un mpouco para gañas en gama melódica. Dende 2004 editamos dous EP's e un álbum, que o sacamos en 2007. Agora estamos a facer cancións para unm novo disco longo. Este veran grabaremos.
P: Que hai que ter para ser un 'homem'?
R: Pois supoño que 'jeta' (risas). Unha cousa que valoramos moito é que nos levamos moi ben e o pasamos moi ben. E son xa cinco anos medrando como grupo xuntos e agora coa elección de Cristovo, pois vamos un pouco máis aló, sona todo un pouco máis cheo, hai máis posibilidades. Tamén temos que variar un pouco, senon quedamos aburridos.
O galego, ''o noso idioma''
P: De onde sacastes o nome de 'The Homens'?
R: Pois porque sona ben. Gústanos a musica británica e por outra parte cantamos en galego, podería vir de aí o título, pero a única razón é que sona simpático.
P: Por que cantades en galego?
R: Saenos así. É o idioma no que falamos, no que nos relacionamos e no que facemos cancións. É o noso idioma. Saeu así porque é o natural.
P: Existe a opinión de que facer música en galego pode pechar portas, que pensas?
R: Se eu que son o cantante fose guapo e saise en Operación Triunfo e levasemos bailarinas e fixesemos cancións desas que 'noche' rima con 'coche' pois sería muito máis fácil saír afora. Esa á a clave.
P: Cales son os vosos referentes musicais?
R: Cada un é do seu pai e da súa nai. Isaac e mais eu vimos do mundo do punk e do hardcore, queo que tocabamos con outros grupos antes. A Roi sempre lle gustou máis o 'garage' e a Cristovo o rock and roll. A todos nos gusta o pop británico de determinadas épocas, a 'new age' dos 80. Gústannos un montón de cousas e ao final todo se decanta e sae o que podemos facer.
Un bo momento na música galega
P: Como ves o panorama actual da música galega?
R: Momento bastante bo no creativo, hai grupos de moitos estilos, o público pode escoller. Pero o que nos falta é saír afora. Hai moitos grupos bos, pero son de consumo interno.
P: Por que non dá ese salto a música galega?
R: Pois supoño que se tratará por unha cuesión de estar cerca ou non dos sitios nos que se manexan todos estes asuntos. A pesares da existencia de Internet, que para nós é unha ferramenta fundamental, ao final todo depende deses sitios. Por exemplo, na lista de Rockdeluxe do mellor do ano pasado hai grupos que cantan en catalán, outros en éuscaro e nós... nada.
Saídas puntuais aínda se teñen. Nós vamos moito a Portugal, que é onde temos xente de man que teñen unha asociación que se chama Audiência Zero que se dedica a fometar o intercambio de grupos portugueses e galegos.
P: Hai boa relación entre os grupos galegos?
R: Por suposto. Por exemplo, para nós os Samesugas son irmáns nosos porque ensaian no local do lado, Royalties ensaian no noso local e os Lorchas, que tocan ao final do corredor. Pois con esta xente, sempre acabas montando historias, facemos un festival aquí en Santiago. E co resto dos grupos tamén temos relación, por exemplo con Mourente, Fanny+Alexander, GalegoZ.
P: Como é o voso local de ensaio?
R: Ben, Nós tíñamos un local no Castiñeiriño en Santiago dende comezos dos 90, que se chamaba a Casa Xurásica. Había unha asociación, facíamos un festival e eramos xente que levabamos mogollón de tempo ensaiando e facendo historias aí. O ano pasado tivemos que cambiarnos que o edificio estaba en ruína, pero nos mudamos a 200 metros.
Catalunya
P: Estivestes hai pouco en Catalunya, que vos levou cara a alá?
R: Nos estabamos presentando un single que sacamos compartido con Samesugas. Temos nel unha canción inédita e unha versión cada grupo do outro. Entón, na edición do traballo colaboraron Lixo Urbano, que é xente de Compostela, e Crack!, uns rapaces galegos que están en Barcelona. Organizáronnos a viaxe a Barcelona o día antes de toca elí en Sant Feliú de Guixols, na Costa Brava, que foi onde grabamos o noso disco 'Tres'. Foi un fin de semana tremendo.
P: E recibiuvos ben o público catalán?
R: Pois moi ben. En Sant Feliú había moita xente e en Barcelona La [2] estaba chea.
Raias brancas e negras
P:O voso uniforme son as camisolas de raias brancas e negras. Cantas podedes ter en total nos vosos armarios?
R: Non te creas que son moitos. Se temos 3 ou 4 concertos seguidos é mellor non achegarse muito a nós. Teremos uns 18. A historia é que nós os mercabamos de tres en tres, mas agora con Cristovo teremos que mercalos de catro en catro. (Risas)
P: Por qué esa estética?
R: Pois a nós gústanos coidar o visual. Pois bem, os dous primeiros concertos non os dimos con camisola de raias. A partir do terceiro descubrimos que Roi e eu tiñamos dúas camisolas de raias iguais na casa, de Zara. Entón Roi mercou unha terceira e hala!, para o uniforme.
P: Cal cres que foi o voso mellor concerto?
R: Buf, pois é difícil. Hai un sitio en Ourense, na Peroxa, que é moi especial. Chámase 'A Molinera' e alí collen unhas 30 persoas apretadas. Nós procuramos ir unha vez cada ano. Practicamente, o sitio é un muíño eléctrico vello restaurado polo dono e nós facemos alí unhas festas brutales.
P: E o peor?
R: Non tivemos ningún desastroso. Todo depende de como vai o tema, do canso que esteas... pero cando nos vilos arriba non hai problema técnico que nos fastidie. Pero, iso, non recordo ningún que dixéramos, buf, mellor tería sido quedar na casa.
P: Como vos gusta rematar un concerto?
R: Pois tirados polo chan , evidentemente. E facéndolle a do látigo á guitarra.
Futuro disco
P: En que proxectos andades embarcados neste momento?
R: Estamos facendo cancións para o novo disco, que comezaremos a grabar no mes de agosto en Sant Feliú. Contra finais de ano supoño que xa estará.
P: E é posible que o novo disco se chame 'Catro'?
R: (Risas) Non o sei. Ao mellor... Depende do cansos que quedemos e como nos discurra a cabeza. Non o sei, polo de agora non ten título.
www.galiciae.com |
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
