| Pandereiteir@s e festeir@s da beira atlántica da Galiza |
|
|
|
|
| Malmequer |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Danza de Aldán |
|
 Máis de tres séculos leva a parroquia de Aldán honrando a San Sebastián cunha danza tradicional executada por dez galanes e cinco damas. A xornada de onte non foi unha excepción e os danzantes foron fieis á cita. O tempo acompañou e decenas de persoas acudiron á contorna da igrexa a presenciar a coreografía. Boa parte deles inmortalizaron o momento cos seus cámaras. Nesta ocasión debutaban catro novos, o que demostra que a parroquia seguirá celebrando desta particular forma a súa devoción por San Sebastián.
Decenas de persoas apiñáronse onte no atrio da igrexa parroquial de Aldán para asistir, un ano máis, á tradicional Danza de San Sebastián, un acto que se repite cada 20 de xaneiro polo menos desde fai 335 anos. Trala misa solemne celebrada ao mediodía os dez galanes e cinco damas interpretaron este baile engalanados cos traxes típicos. Destacaba a vestimenta feminina, con longas saias brancas, numerosos broches e o famoso chapeu cunha composición foral e do que colgan longas cintas de cores.
A diferenza do ano pasado, nesta ocasión o tempo respectou e o sol, que apareceu sobre Aldán tras semanas de nubarrones, acompañou durante a mañá ás damas e galanes. Partiron da igrexa, andando de costas e danzando, sempre dando a cara ás tallas de San Sebastián e a Virxe do Carmen. Tras rodear o templo paráronse ante as imaxes nun lateral da igrexa para realizar o baile, que comeza coas cinco damas no medio dos dez galanes. A coreografía, acompañada da música dunha gaita e un tamboril, consiste en que cada dama, cos seus dous acompañantes, pasen a través do resto de danzantes. O cambio de formación é unha constante en todo o baile. Os participantes seguen a pauta marcada por un guía. As castañuelas que fan soar os galanes son un elemento importante na musicalidad de toda a escena.
Un dos últimos pasos, e dos que suscitaron maior curiosidade entre os presentes, moitos dos cales armáronse de cámaras de fotos e de vídeo para inmortalizar o evento, foi a roda que realizan as damas mentres os galanes manteñen a formación.
A danza finalizou nuevamente ante a porta da igrexa, cando as campás empezaron a soar e os lumes anunciaron a todo Aldán que a tradición estaba cumprida un ano máis.
Tralo baile chegaba a quenda dos aplausos e felicitaciones. Tanto veciños como algún que outro visitante trataban de inmortalizar o momento facéndose fotos cos participantes, sobre todo coas damas, cuxo rechamante vestido facíalles estar moi solicitadas.
Esta danza en honor a San Sebastián é unha tradición secular que, con todo, goza de boa saúde de face ao futuro. Polo menos iso despréndese atendendo á substitución generacional que se produce aos poucos. Onte foron catro os bailarines novos, todos eles moi novos: Anxo Igrexas, Cintia Fernández, Sara Díaz e María Menduíña.
"Anoteime hai varios anos porque me gusta ou baile tradicional e este ano me chamaron. A verdade é que non estiven nerviosa. Ensaiamos catro días antes dá danza de hoxe", explicaba Menduíña trala sesión da mañá.
O máis novo
Anxo Igrexas, pola súa banda, só ten 16 anos e pasa por ser o galán máis novo. "Sempre gustábame ver esta tradición e por iso me anotei. Estaba algo nervioso pero saiu todo ben", apuntaba xunto á súa familia.
Pola tarde o baile volveuse a repetir no mesmo escenario e na alameda da parroquia.
|
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
