| Pandereiteir@s e festeir@s da beira atlántica da Galiza |
|
|
|
|
| Malmequer |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Aires de crises no negocio das gaitas galegas |
|
 A boa saúde creativa do folk non se corresponde coas cifras de negocio, o boom de finais dos 90 finalizou e moitos se apartaron deste sector
Algunhas voces cren que a base é moi boa e que rexurdirá ao redor de 2015
Galicia conta con figuras como Seivane ou Núñez pero sen infraestrutura
A boa saúde creativa da música tradicional galega non se corresponde coas cifras de negocio que move na actualidade. Lonxe dos anos dourados nos que os discos se vendían por decenas de miles e case cada concello tiña o seu festival ou concerto de música folk con cachés zumentos, os artistas sobreviven con enxeño a esta época de vacas fracas xeralizada, pero que está a facer especial madeixa na música en plena reformulación do negocio por parte das compañías discográficas. Todos esperan no sector aires novos para que o 'fol' da gaita, en caída libre, vólvase encher.
"No ano 2000 demos case cen concertos. En 2010, uns 30", resume Susana Seivane. Naqueles anos de oropel tiña discográfica a nivel estatal, campañas de promoción e a axenda repleta de actuacións. Agora vese obrigada á autoedición e a tratar de axustar o seu caché aos orzamentos de que dispoñen os organizadores. O seu caso é o reflexo da gran maioría de artistas que viven do folk en Galicia.
A gaiteira Susana Seivane.
A música tradicional galega tivo, fai non moito, un punto moi álxido. Discos como 'A irmandade dás estrelas' de Carlos Núñez, impulsor da 'moda celta', e 'Plenilunio' de Luar na Lubre, relacionábanse nas listas de vendas con Dover, U2, Backstreet Boys ou os 'Romances' de Luís Miguel. E os traballos de Berrogüetto, Uxía, Cristina Pato, Xosé Manuel Budiño, Chouteira ou a propia Susana Seivane acumulaban recoñecementos e exemplares despachados.
"Foi un 'boom' non só do folk galego senón da World Music internacionalmente. Esa moda decaeu, pero non só aquí, en todo o mundo", explica o galego, aínda que fincado en Madrid, Fernando Luaces, responsable de Boa, compañía que publicou boa parte daqueles discos de referencia.
Herdeiros de Milladoiro
Para Juan Carlos Fernández Fasero, director da Axencia Galega dás Industrias Culturais (AGADIC), aquel "estoupido" foi produto "do traballo previo de grupos como Milladoiro e Fuxan os Ventos" que sentaron as bases do fenómeno que se viviu na segunda metade dos anos 90 e no comezo do actual século.
"Xurdiron artistas novos interesantes como Budiño, Cristina Pato ou Susana Seivane", prosegue Fasero que recalca a proeza de que "Carlos Núñez vendese máis de 100.000 discos". O agora director de AGADIC era naquela época membro doutra banda moi activa na música tradicional galega, Mutenrohi, e creara a discográfica Zouma, que lanzou a Cristina Pato.
Houbo, antes de empezar a crise, como explica Susana Seivane "unha criba importante" que varreu a "moita xente que se subiu ao carro" do éxito pasaxeiro. "Era unha moda", recoñece, aínda que ela prefire velo como "un recoñecemento masivo ao traballo de pioneiros como Milladoiro".
Juan Carlos Fernández Fasero.
Os concertos, o día a día na vida dos músicos, tampouco son o que eran. Hai menos e peor pagos. Moitos festivais desapareceron ou reduciron a súa partida económica considerablemente. "Aquí sempre faltou unha gran infraestrutura que dese soporte aos músicos, como sucede en Irlanda", laméntase Seivane, que albisca outro mal xerado por tanto concerto gratuíto financiado con diñeiro público. "A xente afíxose aos concertos de balde apunta-. Non hai conciencia de que ás veces hai que pagar unha entrada".
Para Fernández Fasero o empuxe que perdeu o folk gañouno a música 'indie', da que "proliferaron grupos e festivais desde 2005".
"Hai menos concertos, pero a xente profesionalizouse moito. Hai músicos mellor formados grazas ao traballo das escolas e os conservatorios", expón Fernando Luaces. Para Seivane están a recortarse as axudas "á cultura galega" e parece que a ninguén lle importan os músicos".
Unha base consolidada para un novo rexurdir
O director de Boa ten unha visión máis positiva da situación actual e non considera que calquera tempo pasado foi mellor no folk. "Discos non se venden, pero nin de música galega nin de Bustamante", sentenza. Quedou, con todo, daquela época gloriosa "un pouso creativo moi importante" e aínda que non se manexan as cifras de outrora "que Mercedes Peón sexa número 1 da lista europea de World Music dous meses é histórico".
Fernández Fasero considera que o impacto masivo da música tradicional vai por refachos e "sobre 2015" deberiamos "ter unha nova onda" que sitúe ao folk novamente no cume. "É un mercado que ten unha base relativamente sólida. Non se manexan as cifras de entón pero os grupos consolidados venden os seus 3.000-5.000 discos e teñen unha repercusión máis internacional", comenta. Segundo o máximo responsable de AGADIC "o panorama non cambiou moito, si quizais os gustos da xente. Antes había folk en todas partes, pero estou seguro que volverá haber un novo boom nos vindeiros anos".
www.elmundo.es |
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
