| Pandereiteir@s e festeir@s da beira atlántica da Galiza |
|
|
|
|
| Malmequer |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| O corazón da zanfona |
|
 O músico Germán Díaz crea un espectáculo a partir de latexados rexistrados en 1933
O estudo de Germán Díaz en Cospeito parece máis o obradoiro do excéntrico personaxe de cómic Profesor Franz de Copenhague que o dun músico e investigador. No medio da súa gran colección de instrumentos de corda e das súas zanfoñas, pódense detectar multitude de estraños instrumentos, descoñecidos para un profano da música, pero moi familiares para este músico vallisoletano, que vive en Galicia desde hai case unha década.
Os cortes do disco teñen nomes pouco usuais como 'Insuficiencia aórtica'
A maior parte desta "cacharrería", como el a chama, son artefactos orixinais con nomes case impronunciables como a rollmónica cromática ou o playasax. "Son un seareiro da cacharrería. Antes había unha chea de xoguetes musicais pensando nos nenos que eran fascinantes", explica Díaz, que mesmo ten un vídeo colgado na súa páxina web, onde vai contando como se tocan estes singulares instrumentos. Na súa constante procura de instrumentos estranos, de músicas novas e de investigar coa improvisación, Díaz tivo noticias dunha gravación descoñecida que o fascinou: o denominado Método cardiofónico patentado polo doutor Miguel Iriarte.
Este prestixioso cardiólogo vasco tivo nos anos 30 do pasado século unha iniciativa sen precedentes nesa época en España e, polo que se coñece, posiblemente no mundo. Decidiu rexistrar os latexados dos pacientes con cardiopatías, para mostrar desta forma aos seus alumnos como o son de cada corazón era diferente segundo a súa disfunción. Os cortes do vinilo editado polo doutor Iriarte posúen títulos que non son os máis comúns entre as cancións dun disco: teñen nomes como Lesións valvulares simples ou Insuficiencia aórtica.
Este material chegou a Germán Díaz a través dun amigo do seu pai, que exerce como médico en Valladolid, cidade na que tamén traballou o doutor Iriarte. "Pareceume algo insólito e dunha intuición poética fascinante ter os latexados do corazón gravados en vinilo, e desde o principio vin claro que había unha boa base rítmica", explica Díaz, que a partir deste rexistro deseñou un espectáculo que conta cunha orixinal posta en escena. Todo parte dun gramófono que reproduce os latexados do corazón que toma como base, e aplica simultaneamente un curioso mecanismo de cartóns perforados que xeran notas musicais.
"Enlacei esta base dos latexados con algúns dos meus instrumentos mecánicos, un instrumento medieval como a zanfoña e un computador, e estou moi satisfeito do son obtido", comenta este músico que participou en numerosos proxectos, a maioría coa zanfoña como parte central. O resultado desta posta en escena entre a maxia, a performance dadaísta e as artes escénicas é sorprendente: unhas veces soa a música pop, outras a jazz, e ás veces a música de raíz.
"Vou gravando todo en directo, coas aplicacións dun computador e unhas pedaleras, e vou improvisando por encima. Parece complicado pero é moi doado" resume o artista valisoletano sobre a súa particular reinterpretación do Método cardiofónico de Iriarte. "Acabas asistindo en directo a ese proceso máxico onde ves un cartón con buracos, que ao pasar o aire provoca música", comenta con entusiasmo Germán Díaz, que tanto charla sobre o uso de instrumentos inusuais como a caixa de música ou o órgano de Barbaria, como da evolución da reprodución fonográfica.
Porque Germán Díaz (Valladolid, 1975), non é un recentemente chegado nin un moderno con ínfulas de subirse ao carro cool en grao sumo vangardista. O seu discurso é o dun investigador apaixonado, e un músico de curiosidade insaciable que espreme incribles notas musicais a cacharros aparentemente inservibles. Sobrino de Joaquín Díaz, unha das grandes eminencias en etnografía musical, Germán Díaz tampouco se desvía da liña de investigación na música tradicional. Recentemente acaba de musicar co seu compañeiro Pedro Bravo o histórico cancionero galego de Jesús Bal y Gai.
Dentro duns días, o sábado 4 de xuño, Díaz actuará no II Festival Vibracional, na Cidade da Cultura, nunha cita a cegas co músico sardo Paolo Angeli, que toca unha espectacular guitarra de Sardeña de 18 cordas, preparada con motores e pedais. Díaz levará o seu zanfoña e xuntos retaranse nun man a man de improvisación libre.
Esta vez non contempla mostrar o Método cardiofónico do doutor Iriarte, que gardará en Cospeito até unha mellor ocasión mentres coida das súas galiñas, ás que tamén lle inculca a súa paixón pola música: "Póñolles todo o día Radio Clásica, e despois sacan uns ovos excelentes. Está comprobado". E iso que as galiñas aínda non experimentaron o Método cardiofónico.
www.elpais.com |
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
