| Pandereiteir@s e festeir@s da beira atlántica da Galiza |
|
|
|
|
| Malmequer |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Audiencias do Alalá |
|
 Audiencias da Terceira tempada do Alalá:
- José de Gregorio (12/01/08): 193.000 (18,7%)
- Rancho de Reis de Riofrio (5/01/9): 209.000 (24,8%)
- Resume 2008 (29/12/08): 277.000 (25,9%)
- O Quinteto Monterrei (22/12/08): 176.000 (19,5%)
- Pepe Temprano (15/12/08):220.000 (22,8%)
- Cuarteto "Os Barrios" (08/12/08): 243.000 (22.95%)
- Alalá en Uruguai II (01/12/08) 239.000 (22.9%)
- Alalá en Uruguai (24/11/2008): 246.000 (25%)
- Darío Díaz, o Gaiteiro de Paíme (17/11/2008): 237.000 (23.4%)
- Seráns (10/11/2008): 224.000 (23%)
Alalás anteriores
Podense visualizar en:
www.crtvg.es |
|
|
|
|
| Alalá con José de Gregorio |
|
Hoxe, luns, día 12/01/2009
José de Gregorio nin é galego, nin vive en Galicia. El naceu enriba dunha das liñas negras que aparecen debulladas nos mapas e a súa aldea corresponde oficialmente ao Principado de Asturias. O problema é que José non se sente asturiano, pero tampouco galego, para el ter que responder á pregunta de onde é, é como ter que contestar á pregunta de a quen lle queres máis, a teu pai ou a túa nai?
Na Lagúa a vida transcorre entre dúas forzas: as pensións veñen de Asturias, o panadeiro da Fonsagrada, a contribución págase en Ibias e se hai que ir tomar un viño, vaise á Tumbiadoira, en Galicia. Coa música ocorreu o mesmo, por iso José de Gregorio é gaiteiro formado nas festas entre galegos e asturianos que nin toca en aberto, nin en pechado e que tanto canta pezas asturianas coma romances galegos.
José de Gregorio ten 75 anos, sempre viviu entre galegos e asturianos, así que hoxe despois de tanto tempo, non hai fronteira nin administración o suficientemente forte como para impedirlle ser un dos nosos auténticos tesouros musicais.
 |
|
|
|
|
| Audiencias do Alalá |
|
 Audiencias da Terceira tempada do Alalá:
- Rancho de Reis de Riofrio (5/01/9): 209.000 (24,8%)
- Resume 2008 (29/12/08): 277.000 (25,9%)
- O Quinteto Monterrei (22/12/08): 176.000 (19,5%)
- Pepe Temprano (15/12/08):220.000 (22,8%)
- Cuarteto "Os Barrios" (08/12/08): 243.000 (22.95%)
- Alalá en Uruguai II (01/12/08) 239.000 (22.9%)
- Alalá en Uruguai (24/11/2008): 246.000 (25%)
- Darío Díaz, o Gaiteiro de Paíme (17/11/2008): 237.000 (23.4%)
- Seráns (10/11/2008): 224.000 (23%)
Alalás anteriores
Podense visualizar en:
www.crtvg.es
Outras audiencias do nadal:
'Noiteboa con Son de seu': 119.000 (17,3%)
'Concerto' "Fuxan os ventos": 95.000 (16,9%) |
|
|
|
|
| Alalá co rancho de Reis de Riofrio |
|
 Hoxe, luns, día 05/01/2009
Para esta noite na que todos estarán colocando os zapatos para que os Reis non esquezan facer unha paradiña e deixar algún agasallo, en "Alalá" chegaron os de Oriente un pouco antes de tempo. A proposta para esta noite é achegarse ata Riofrío, en Mondariz, e vivir case coma antano os seus Ranchos de Reis. E que son os Ranchos de Reis? Pois nada menos que unha marabillosa danza que se mantén viva desde nin se sabe cando e que se transmite de xeración en xeración.
Neste lugar a tradición son os pasos de castañolas, de paus e de arcos e todos os anos, o día da Epifanía, e dicir, o día 6 de xaneiro pola mañá, os danzantes bailan na honra da Virxe do Leite. No programa desta noite saberemos do traballo que todos os veciños de Riofrío fan durante todo o ano para que neste día todo se faga á perfección.
Coñeceremos a familias, como a dos Vilas, que levan mais de cen anos pateando co Rancho. Agora é Delfín o gaiteiro do Rancho pero polo ano 1915 estaba o seu avó José e ao morrer quedou o neto no sitio.
|
|
|
|
|
| Resume do Alalá 2008 |
|
Hoxe, luns, día 29/12/2008
"Alalá", o programa das músicas e dos músicos que preservan a tradición galega, fai esta noite un repaso polos programas que marcaron todo o ano 2008 do que agora se despide, un ano cheo de viaxes e de bos momentos: dende a música galega na Arxentina e no Uruguai ata os gaiteiros da Fonsagrada; dos grupos novos que experimentan coa tradición ás pandereteiras maiores que seguen a cantar exactamente igual a como o facían as súas avoas... E neste ir e vir, sempre aprendendo das tradicións, dos vellos oficios, ou das ensinanzas que a vida deixa concentradas en frases cargadas de sentimento.
Acompañando esta ledicia de fin de ano, non faltarán a música e o bo humor xunto ás ganas de facer festa en calquera lugar, como ocorre nos furanchos onde se xunta hoxe a mocidade para tocar e bailar ás cortes nas que noutrora se facían os seráns. Este programa vai ser un dos mellores momentos do "Alalá" para despedir un ano que deu moito de si.
|
|
|
|
|
| Alala e o Quinteto Monterrei |
|
Hoxe, luns, día 22/12/2008
O "Alalá" de hoxe fainos situar no ano mil novecentos once, cando o gaiteiro José Posada emigra a Cuba, como tantos outros galegos, na procura doutra vida, pero deixou algo máis que o seu esforzo na illa, deixou o son da súa gaita. Nos primeiros anos en Cuba a música reservábase para os momentos de diversión, pero co paso do tempo, nos anos trinta, Posada funda o "Quinteto Monterrei" e compaxina o seu traballo de reloxeiro co de músico... O testemuño de José Posada non o temos pero si o de seu fillo, Rodolfo, que seguiu os pasos do pai, tocou no Quinteto con el e conserva o gran legado que el lle deixou: partituras, ferramentas, gaitas, fotos...
Como chegou este traballo do Quinteto de Monterrei a Galicia? Isto produciuse grazas á coincidencia dunha viaxe do músico e investigador Óscar Ibáñez. Alí faláronlle de que aínda vivía o fillo do gaiteiro do Quinteto e desde ese momento púxose a traballar para sacar á luz un libro CD do grupo: a gravación da "Reconstrución musical do Quinteto" tivo lugar no Teatro Principal de Pontevedra e a presentación do traballo aconteceu na Xuntanza Internacional de Gaiteiros en Verín.
É así como nesta comarca de Monterrei volveu soar a música que José Posada levou anos atrás para Cuba; é así como as melodías galegas permanecen na Habana, como o pasodobre "De Verín a Monterrei", e por esta ida e volta da música coñecemos este grande artista que o século pasado partiu para nunca máis volver.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
