Cando alguén se decidiu a chamar jazz a un tipo de música basicamente realizada con percusión, cordas e vento, seguramente nin oíra falar da existencia dun instrumento antigo chamado zanfoña. Aquel anónimo bautista con toda probabilidade non se perdería o concerto que o dúo Marisco Fresco ofrecerá esta tarde no Marco (21.30 horas) dentro da programación do Festival de Jazz de Vigo Imaxina Sons. Marisco Fresco está formado por Germán Díaz (zanfoña) e Diego Martín (batería).
-¿A zanfoña e o jazz están en lugares equivocados?
-Bo, se cadra iso é verdade, pero é así porque xa nos anos setenta Valentín Clastrier empezara a traballar coa zanfoña en diferentes estilos musicais.
-¿Cal é a proposta de Marisco Fresco?
-A improvisación libre. Levamos moito tempo tocando xuntos e aos dous gústanos ese campo. Tamén facemos algún tema de Clastrier, que é o renovador do instrumento e levouno a outras linguaxes. O concerto de Vigo terá unha parte que será case unha homenaxe a Clastrier, porque tocaremos dúas dos seus temas, que son bastante longos e complexos.
-¿Cal é a función da electrónica na súa música?
-Manexamos un concepto principalmente acústico, o que ocorre é que usamos un pequeno loopstation , unha pedalera, que nos permite gravar fragmentos e ir improvisando por encima deles, unha achega tecnolóxica que nos dá moita liberdade, pero o concepto principal é acústico, tanto de Diego como meu, porque a súa base instrumental é a batería, e o meu, a zanfoña.
-¿Desde cando existe Marisco Fresco?
-Creo que xa levamos catro ou cinco anos xuntos. Ao mesmo tempo, participamos noutras formacións cada un pola súa conta, pero mantemos sempre o contacto porque nos gusta tocar xuntos.
-¿A zanfoña é o instrumento condutor nas súas improvisacións?
-Non, é un dúo en toda regra. Os dous instrumentos teñen voz e voto.
-No Festival de Sigüenza, un espectador denunciou un concerto porque dicía que non era jazz. ¿Que opina?
-Aquilo foi un capítulo esquecido de Amence que non é pouco . Un espectador contraindicado psicoloxicamente e unha parella da Garda Civil cualificada para decidir que é jazz. Foi algo ridículo, ademais hoxe en día as etiquetas xa non funcionan porque non se venden discos e non existe a urxencia de colocalos nunha vitrina.
Hai cincuenta anos, a partir dalgúns elementos do legado familiar, Piluca Montenegro iniciou un labor de recuperación que conduciu, co paso do tempo, á formación dunha colección seguramente única en Galicia pola súa amplitude e variedade e, sobre todo, pola vontade de transmitir ese rico patrimonio a través do seu uso.
Esta mostra pretende presentar ese valioso labor xunto co rico patrimonio constituído en tantos anos de recuperación, traballo e difusión. A exposición é tanto unha celebración do traxe tradicional como unha homenaxe de recoñecemento á indutora, factora e alma da colección.
Coleccionista do traxes tradicionais galegos
Entre as pezas expostas no Museo do Pobo, as pezas de roupa interior feminina son todas antigas
O Museo do Pobo Galego atendeu a proposta de Piluca Montenegro de expor a súa colección de traxes tradicionais de Galicia. Co título Estopa e pano sedán , a mostra reúne unha ampla selección de pezas atesouradas por esta funcionaria xubilada de 74 anos, pontevedresa con orixes familiares por liña materna na parroquia de Arnois, no Ulla. é froito da súa dedicación e empeño por recuperar pezas antigas, pero sobre toda unha colección vivida, porque creceu a medida que o fixeron os seus sobriños e as súas familias, e polo seu tesón para transmitir «o amor polas cousas que tanto valoraron os que nos precederon».
-¿Cando a iniciou?
-No ano 54, cando ao acabar o bacharelato a miña avoa regaloume unha mantilla. Era de cera moura vidrada e estaba picada, pero o bordado estaba ben e recupereino para facer o meu primeiro traxe. E continúe tratando de recuperar calquera peza antiga que puidese atopar en anticuarios, e moitas de ajuares antigos que nalgún caso pensaban tirar porque estaban picadas ou rotas. Pero o aproveito todo, porque cada ano hai que improvisar algo novo.
-¿O que fai é reconstruír e reconverter?-Si, porque todos os traxes, excepto un, están feitos polo meu con sedas antigas, que aproveito de colchas ou de cortinas que despois tingo. E os bordados tamén son case todos orixinais, sacados de pezas antigas estragadas e montados noutras.
-¿As súas sobriñas participan do seu amor polo traxe?
-A verdade é que si, porque cada ano súmanse máis á festa da Peregrina, á que acudimos vestidos en grupo desde o ano 70. Pero tamén o fan para darme ao meu o gusto. A primeira vez que vin a Santiago o Día do Traxe foi con dúas sobriñas, e a última vez, hai tres anos, convencín a 25, porque non ía presentar máis ao concurso. E gañamos o primeiro premio de grupo.
-¿Cantos traxes ten?
-Non sabería dicir, porque se van montando na medida en que fan falta, con pezas duns para outros, pero zapatos teño máis de setenta pares, incluídos zuecos, e desde o número 20 ao 45.
-¿E armarios?
-Teño unha habitación cun armario corrido nunha parede, dúas arcas, mobles baixos con caixóns para o que non se pode colgar e caixas de plástico para zapatos e outras cousas. Hai que estar moi pendente e dá moito traballo. A verdade é que é unha chifladura, porque o gardo todo logo da Peregrina, pero en abril xa empezo a moverme para ir renovando e facendo o que imos necesitar.
-¿A roupa branca antiga úsana, non son xoias?
-Algunhas non se pode porque son moi pequenas. Hainas da miña avoa, e unha camisa de home que me regalaron as netas dun dos fundadores de Aires da Terra, Víctor Mercadillo.
-¿Como prevé o seu futuro?
-O ideal sería que fose a un museo e que a miña familia puidese usala como agora, pero é difícil. Repartila sería dividila e perdería o seu valor, que non é económico.
A piques de asinar unha segunda prórroga co comprador do inmoble, terá que deixar o local antes do 31 de decembro
A Algalia de Abaixo pronto deixará de oír o repique de gaitas e pandereitas ou os ensaios do cancionero popular. Un dos seus veciños máis veteranos, Cantigas e Agarimos, abandona a emblemática rúa logo de algo máis de medio século ocupando o baixo do número 11. O motivo non é outro que a venda da histórica vivenda que a agrupación folclórica utilizaba como sede desde 1958.
A notificación chegáballes en forma de burofax o pasado xaneiro, conta en declaracións a este diario o presidente do colectivo, Antón Fernández. Tiñan un contrato de renda antiga e a sociedade que adquiría o inmoble instáballes a abandonar as instalacións en 15 días.
Os compradores mostráronse, con todo, bastante flexibles e accederon á proposta que lles expuña Cantigas e Agarimos. Solicitóuselles unha prórroga ata que concluíse o curso académico e, con certas condicións, foi admitida. O requisito -aclara Fernández- pasaba por actualizar o importe do aluguer. E é que o desembolso mensual segundo o acordo anterior non superaba os 24 ?. Agora, por contra, abona 300 ? por un local de case 130 m2 en plena zona monumental. "A empresa non nos puxo ningunha pega. Certo é que levo meses preguntando por toda a cidade e non atopo ningún baixo que custe ou mesmo ou algo similar", admite o responsable. Precisamente a principal preocupación do colectivo é atopar un novo fogar. Como non é tarefa fácil, víronse obrigados a pedir outra prórroga ata o 31 de decembro. O propietario tampouco puxo esta vez inconveniente e o acordo asínase o vindeiro mércores.
Comisión. Para liquidar as dificultades que atravesa a entidade e descartar a súa posible disolución, constituír unha comisión conformada por ex membros de Cantigas e Agarimos e familiares dos seus integrantes. Reuníronse con representantes de Raxoi, pero por agora non hai solucións. Nun principio, ofrecéuselles o uso da rede de centros socioculturais. Pero a súa actividade resulta "incompatible" coas necesidades do colectivo. "Ocupamos ata tres espazos de 17 a 23 horas de luns a venres e tamén vos sábados pola mañá", relata Fernández. A matrícula da escola ascende a 133 persoas, cifra á que hai que sumar os 80 compoñentes dos coros, así como os grupos de baile, pandereita e outros instrumentos. Requiren, ademais, salas habilitadas para gardar o vestiario e o material de arquivo.
Raxoi comprometeuse a buscarlles un espazo antes de que expire a segunda prórroga.
CASE 90 ANOS DE HISTORIA
O que non convenceu aos novos propietarios da por agora sede de Cantigas e Agarimos foi a idea inicial da dirección: prorrogar o aluguer ata o verán de 2011 para celebrar o 90 aniversario da agrupación na súa casa de sempre. Institución emblemática na escena do folclore tradicional, a agrupación constituíase en 1921 por iniciativa de Bernardo do Río Parada, Salvador Cabeza de León, Henrique S. Guerra e Díaz Valiño.
A súa presentación en sociedade producíase coincidindo coas Festas do Apóstolo, fai agora case 89 anos. Ao seu grupo de teatro corresponde a primeira representación en Galicia de 'Vos vellos non deben de namorarse', de Castelao. Ocorreu fai case medio século na praza dá Quintana. Tamén a este colectivo atribúeselle a estrea da popular canción 'Lela'. Do seo de Cantigas e Agarimos saíron prestixiosos grupos como Leilía.
Terza feira 29 (Martes)
? Lincorne na Casa das Crechas (Compostela)
Corta feira 30 (Mércores)
Quinta feira 1 (Xoves)
? Chotokoeu na Casa das Atochas (A Coruña)
Sexta feira 2 (Venres)
? Anxo Lorenzo en Ribadavia
? Chotokoeu na sala Garufa (A Coruña)
? Sonoro Maxín no Catro Camiños (A Rúa)
? Raiba en Cambados
? Ith na Fundación ((Melide)
? Festival Música na noite (Teo: Siniestro Total, Snatch, Toleada e Deseqilibrio Mental
? Festas populares de Boiro: Tropico de Grelos, Os Tres Trebóns
? MatamáFolk (Vigo): Trioliro Regueifeiros, Cantares do Brión, Tanxedoras, Ultreia e Pan de Capazo
? Sons da Rapa (Sabucedo): A Compañia do Ruido,...
Sábado 3
? Certame Ricardo Portela en Cotobade
? Leilía en Cotobade
? Festas populares de Boiro: A Compañía do Ruido, Cuchufellos, Sinefres, Picadiscos Sound Sistema
? Oh Trio! no Roi Xordo (Allariz)
? Fía na Roca en Caldas de Reis
? Guezos en Seixalvo (Ourense)
? Bellón Maceiras Quinteto en Melide
? Esquíos no Pub O Foso (Santa Comba)
? Lamatumbá en Leiro (Ourense)
? MalaherbaRock (Vigo): Tiro na Testa, Dreams Of Dolly Sheep, Kogito e Kaos Urbano, Track Asedio, Onyria, Os Vacalouras.
? Festival Río Castro (Naraio): Tiruleque, Ultraquans,...
? Festival Música na noite (Teo: Bonovo, Pradairo e Festicultores Troupe
? Festival Mesturasóns (A Bola): Galegoz, Soul Jacket, Ataque Escampe, Chotokoeu, ...
? Noitarega, Armadanzas, Os Carunchos, Tanto Nos Ten, Os Pequenos da Baña, Os Campantes da Baña e o Cuarteto Álvarez e Amigo na Festa Rachada da Baña
? Serán das Meghallas en Pereiras (Mos)
Domingo 4
? Trio Vaamonde Lamas e Romero en Pontearnelas (Pontevedra)
Sexta feira 25 (Venres)
? Festas do barrio de San Pedro (Compostela): Moita Leira, The Homens, A Tuna Rastafari
? Noitarega no Forum Metropolitano (A Coruña) ás 21:00
? Ith na Fundación (Melide) ás 23:00
? Trio Vaamonde, Lamas &Romero na Efémera (Ourense)
? Matamá Ensemble no Furancho da Balsa
? Fin de curso da A. Trepia no Local Social da Asoc. Almuinha de Marin
? Callos Rock (Fiolledo-Salvaterra do Miño): SkandaloGZ, Deskartes Band,...
? Festival da Terra e da Língua (Narón): Boj, Estimaba que viñeras e Maghúa
? Festa de Silvoso (Pontecaldelas): Os Carunchos, Quempallou e Tanto Nos Ten
? Noites de Tasca (Ordes)
? Foliada no Salasón (Cangas do Morrazo)
? Foliada Ven respirar no Efémera (Ourense)
Sábado 26
? Fuxan os Ventos en Ourense na Praza Maior ás 22:00
? Os carunchos en Cesantes
? Fía na Roca en Campo Lameiro
? Royalties en Compostela
? Brath ás 03:00 na Praza de Santa María de Lugo
? Festisahara (Salceda de Caselas): Skakeo, Estado de sitio,...
? Festival da Terra e da Língua (Narón): Wisdom, KaveGz e Lamatumbá
? Romaría dos Fachos (O Viso-Redondela)
? Festa Monteira no Calvario (Vigo)
? Serán e Festival Folk de Beariz
? Serán en Fornelos de Montes
Domingo 27
? Festival infantil no Teatro CaixaGalicia ás 17:30 (Compostela)
? IV Festa da Sementeira (Corzáns-Salvaterra do Miño)
? I Festa da República Galega en Xesteda (Cerceda)
? Festas do barrio de San Pedro (Compostela): Romaría cos Estalotes
? Trío Vaamonde, Lamas & Romero ás 13:00h, Torre de Hércules, A Coruña
? Trío Vaamonde, Lamas & Romero no Paarque Europa (A Coruña) ás 19:00
? María do Ceo en Ourense
? Fía na Roca na festa do augardente (Campo Lameiro)
3 de xullo
- XI Serán Fin de Curso O Fiadeiro (O Fiadeiro-Cabral)
- Serán das Meghallas en Pereiras (Mos)
- Serán no Rodeiro (Avión) xunto a capela de San Esteban
10 de xullo
- Foliada en Amorín (Tomiño)
- Serán en Chapela (Redondela) na baixada a Pescanova(na pista polideportiva)
7 de agosto
- Serán en Valadares (Vigo) no monte dos pozos
O venres 25 remata a 2ª tempada das "Noites de Tasca" ata o mes de outubro, que voltarán de novo a percorrer os municipios da comarca de Ordes.
Pola tarde haberá roteiro de músicos polos bares e rúas. As 19:30 h. o público que se achegue ao "Museo do Traxe Juanjo Liñares" poderá bailar cos membros da A.F.C. "Sementes do Arte" no Obradoiro de Baile Galego e logo facer unha visita gratuita ao Museo do Traxe.
E a partir das 11 da noite: gran Foliada no Bar "O Rincón do Pincho" e na "Cervecería PJ" con moitas actuacións de grandes e recoñecidos gaiteiros, pandereteiras e grupos de música tradicional.
Venres 25 de xuño
Xa está todo a punto para celebrar a fin de curso deste ano escolar que remata. E para facelo por todo o alto temos un programa de eventos que non te podes perder:
17:00 h. - 18:00 h.: Curso de baile
18:00 h. - 18:30 h.: Monicreques
18:30 h. - 20:00 h.: Aulas das Especialidades Instrumentais
20:00 h. - 21:30 h.: Escenario aberto
22:00 h. Cea no Furancho da Balsa (Matamá).
Agardámoste no Patio da escola. Lembra anotarte na secretaría da e-Trad se queres tocar ou vir cear ao Furancho Da Balsa!
A Escola de Baile e Música Tradicional Rebulir, de Ramirás, chega ao final do curso cunha mochila cargada de recordos dun curso que resultou esgotador pola cantidade de proxectos desenvoltos, pero tamén con moitos soños e ilusións aínda por cumprir de cara a un futuro.
Para dar peche a esta singradura, preparase para o vindeiro Sábado 26 de Xuño unha xornada de actividades dirixidas aos alumnos, pero tamén a familiares e amigos. Así, no Centro Sociocultural de O Picouto desenvolverase o seguinte programa:
12:00 h ? Contacontos con Iago López
17:30 h ? Presentación do III Concurso de Fotografía Antiga
17:45 h ? Actuación de todos os grupos que compoñen a Escola
19:00 h ? Petiscos e troula para membros, amigos e familiares de Rebulir
20:00 h ? Peche do Curso
En Setembro retomaranse de novo as actividades docentes con regularidade. Pero a a actividade desta entidade non cesará durante o periodo estival, xa que se presenta unha axenda cargada de actuacións como:
- Romaría do San Paio. 27 de Xuño. Rubiás (Ramirás)
- I Lumeirada do Deva. 3 de Xullo. Xinzo de Deva (Pontedeva)
- XI Romaria Galega. 17 e 18 de Xullo. Pontraga - Tordoia (A Coruña)
- VII Encontro Internacional de Folclore Xuvenil de Cacia-Aveiro. 11 e 12 de Setembro. (Portugal)
- Encontro de Escolas de Música Tradicional. 17, 18, 19 e 20 de Setembro. Llangreu (Asturias)
Da Asociación Cultural Trépia queremos convidar-vos á Foliada - Fin de Curso que faremos o vindeiro venres, 25 de Xuño, no Local Social da A.C. Almuinha; situado na rua Ezequiel Massoni Nº 63 (Marín).
Comezaremos cara ás 21:00h e haberá pinchos para os asistentes ademais de moita gana de tocar, cantar e beilar. Estarán os grupos da escola
de música tradicional da A.C. Trépia e da aula de pandeireta da A.C. Almuinha, ademais de todos aqueles que se queiran achegar por ali a botar unhas pezas, por suposto.
Tedes, por certo, mais información sobre isto e outras moitas cousas (información de aulas e horários, recolleitas, cursos no verán, etc...) na páxina web www.trepia.org
Este domingo 27 de xuño a ANPA Sarela do CEIP Raíña Fabiola organiza un festival infantil na Aula de Cultura de Caixa Galicia en Santiago de Compostela ás 17:30 horas.
O Festival da Terra e da Língua de este ano adianta-se e decorrerá os próximos 25 e 26 de Junho, no Moinho de Pedroso, Narom.
Dez anos em galego é a legenda escolhida nesta décima ediçom, (e já vam dez!) dedicando a temática do festival à defesa dos nossos direitos lingüísticos.
Na sexta-feira, 25 de Junho, contaram com Boj, Estimaba que viñeras e Maghúa.
Na noite do sábado 26, estaram Wisdom, KaveGz e Lamatumbá.
Também haberá debates, o Festivalzinho para as crianças, o Campeonato de Futebol 3x3 e a exposiçom que terá como temática os dez anos de Festival.
Informamos que á Asemblea Xeral Ordinaria da Asociación de Gaiteiros Galegos terá lugar o vindeiro Domingo 27 de Xuño, do presente ano 2010, ás 11:00h. en primeira convocatoria, e ás 11:30h. en segunda convocatoria. Este ano terá lugar no Auditorio do Museo do Pobo Galego, situado en San Domingos de Bonaval, en Santiago de Compostela.
A asemblea terá a seguinte orde do día:
1. Lectura e aprobación se procede das actas anteriores.
2. Informe das actividades realizadas no ano 2009.
3. Planificación de actividades para o ano 2010.
4. Aprobación do estado de contas do ano 2009.
5. Rogos e preguntas.
6. Varios
Faustino Luís Seoane, o gaiteiro ao que se achega o "Alalá" de hoxe, é un virtuoso, un clásico, elegante e moi humilde. Para el, vivir nun lugar polo que pasa moita xente, dálle unha perspectiva máis aberta do mundo e quizais por iso a Faustino lle gusta a actividade ata non parar nin un minuto...de feito, desde fóra, non é doado acertarlle coa idade, pero ten 86 anos. A música sérvelle como elixir de vida, pero un dos seus segredos de xuventude é estar sempre rodeado de xente e de música cos da charanga coa que toca; rodeado de ambiente cos compañeiros da pesca; rodeado dos que pasan polo Cañizo, para os que sempre ten un saúdo. Pero, sobre todo, o que máis lle enche é estar rodeado da familia, e precisamente Alalá é testemuña da homenaxe sorpresa que lle fai.
O Cañizo, a aldea que pisa este gaiteiro, é deses sitios que a moitos viaxeiros lles dá a falsa impresión de que quedaron á marxe do mundo. Coas autovías vai todo máis rápido, de feito, se saímos da autovía á estrada xeral dá a impresión de que, ademais do noso coche, o mundo enteiro vai máis lento. O que hoxe en día é alcatrán, taquímetro, velocidade e estrada que non atravesa, senón que bordea o Cañizo, no seu día eran arrieiros, contrabandistas, cacharreiros e xente de todo tipo que pasaba polo medio e medio da aldea, como por exemplo os peregrinos que pasan pola ruta da Prata.
Domingo 27 de xuño de 2010 ás 13:00h,
Torre de Hércules, A Coruña
Celebración do primeiro aniversario do seu nomeamento como Patrimonio da Humanidade pola UNESCO
O vindeiro domingo 27 de xuño, ás 13:00 h, o trío formado por Suso Vaamonde (gaitas), Pedro Lamas (saxo soprano), e Xosé Lois Romero (acordeón) colaborará coa Banda Municipal da Coruña, baixo a batuta de Marcel Van Bree, nun concerto especial que terá lugar ao pé da Torre de Hércules, co gallo da celebración do primeiro aniversario do seu nomeamento como Patrimonio da Humanidade pola UNESCO.
O repertorio escollido combinará temas orixinais do Trío Vaamonde, Lamas e Romero, recollidos no seu primeiro traballo discográfico Vellas Artes, con novos arranxos para a banda realizados ?ex profeso? para esta ocasión. Para elo, o Trío contóu coa inestimable colaboración do saxofonista Roberto Somoza, referente ineludible do jazz galego actual.
Con este concerto péchase a tempada da Banda Municipal.
A Xunta Directiva do Ateneo Ferrolán expón aos seus socios e socias e á cidadanía en xeral:
Este ano 2010 non podemos realizar o noso Concurso Internacional de Gaita Galega "Constantino Bellón" por mor:
- Dos recortes orzamentarios.
- O abandono dalgúns apoios institucionais.
- O escaso marxe de tempo dende o remate da 19 edición en marzo 2010.
- A tardanza en recibir resposta das entidades ás que solicitamos axuda.
Todos estes condicionantes imposibilitaronos para desenvolver en tempo e forma a convocatoria para este 2010.
Recoñecemos o apoio do Concello de Ferrol que foi determinante para poder realizar a pasada edición aínda con atrancos e retrasos, e que tamén apoiará a edición do CD da 19 edición que sairá en breve.
Traballaremos para levar a cabo a próxima 20 edición do "Constantino Bellón" nas datas de sempre no ano 2011.
ROTEIRO POLO RÍO XALLAS
PONTE OLVEIRA ? FERVENZA DO ÉZARO
A Plataforma para a Defensa do río Xallas organiza, en colaboración coa Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galiza, ADEGA, un roteiro polo río Xallas. O roteiro vaise celebrar nos confíns da nosa terra, na Costa da Morte. Achegarémonos alí por unha causa reivindicativa: a defensa do río Xallas. Este é o río con máis potencia hidroeléctrica instalada na bacía Galiza-Costa. Aínda así, a día de hoxe atópase ameazado de morte polas pretensións económicas dunha empresa, Ferroatlántica, que pretende construír outras tres novas centrais nun treito do Xallas no que xa conta con 5 aproveitamentos e 4 encoros. Porén, a paisaxe e a natureza destes lares é espectacular, e teremos a oportunidade de observar algúns dos poucos treitos de río virxes que se conservan, e marabillarnos coa beleza da Devesa de Anllares, única por ser o bosque atlántico máis occidental de Europa.
O inicio do roteiro terá lugar no centro cultural de Ponte Olveira, ás 11 da mañá do domingo, 27 de Xuño. É xusto no límite entre os concellos de Mazaricos e Dumbría. De feito, o río Xallas é o límite natural entre ambos. Ademais, o inicio do roteiro correspóndese cun punto de parada do Camiño de Santiago, polo cal se fará a maior parte da ruta.
NOTA: As 10:15 da mañá sairá un grupo cara Ponte Olveira dende o concello de Cee. A saída farase dende o IES ?Fernando Blanco? da vila ceense.
Tras visitar Ponte Olveira, seguiremos a ruta do Camiño de Santiago, pasando en todo momento pola marxe dereita do Río Xallas, correspondente ao concello de Dumbría (a marxe esquerda pertence a Mazaricos). Deixaremos atrás o lugar do Hospital, e finalizaremos en Xestosa, onde baixaremos pola beira do río ata a Devesa de Anllares, onde se ten previsto acometer as obras da terceira minicentral proxectada (a de Novo Castrelo). Volveremos ao lugar de Xestosa, e logo colleremos o bus para ir ao mirador de Santa Uxía, desde alí veremos o mar, o concello de Fisterra, o lugar do Ézaro, o Monte Pindo e a Fervenza do Xallas. As vistas son únicas, cheas de paz e harmonía, que sen dúbida son o remate perfecto deste roteiro reivindicativo na fin da terra. O percorrido será de aproximadamente 15 quilómetros á beira do Xallas, de dificultade media/baixa e trazado suave.
Convidámol@ a Vde, e á institución que representa a dito acto, á fin de por en valor e dar a coñecer o río Xallas, e impedir unha nova agresión salvaxe ao noso entorno natural. Comerase no percorrido, polo que é necesario levar a comida e bebida dende a casa, e tamén o bo humor.
Adxunto envíase a convocatoria para dito acto e algunhas fotos da paraxe que vamos visitar, que pregamos teña a máxima distribución entre os seus contactos.
ADEGA - Asociación para a Defensa Ecolóxica de Galiza
adega@adega.info
Plataforma para a Defensa do río Xallas
salvemosoxallas@gmail.com
César Freiría e o seu singular artefacto musical arrasan nas festas de Galicia
"Agora píllasme en Sanxenxo e pola tarde teño que tocar en Santiago, este mes fago dobrete case todos os días". A axenda de Cé, Orquestra Pantasma, o home orquestra máis popular de Galicia, non ten nada que envexar á da Panorama. Cunha excepción: se facemos o exercizo de tapar o nome do artista e ver só os lugares onde actúa, posiblemente non acertariamos a clasificalo. Desde festivais punkis a sardiñadas de San Xoán, pasando por festas hippies en Eivissa, festas históricas ou actuacións didácticas en colexios. "É que teño unha banda versátil", chancea César Freiría (Valadares-Vigo, 1975), o músico ao que fai dous anos ocorréuselle este invento.
En dous meses, Freiría ten unha axenda con medio centenar de birlos
Freiría vivía ata entón do seu traballo como carpinteiro, que combinaba con tocar en formacións en grao sumo variado: desde o histórico grupo de canción tabernaria A Roda ata a banda punki Oxtiax Ke Che Pariu. E esta traxectoria nótase no seu repertorio, no que entran versións en galego da Polla Records ou clásicos populares acelerados como O Gato, e A Carolina.
"O meu repertorio condensa todo o que son musicalmente, desde o folk ata o punk español. Comecei esta etapa chanceando con Eskorbuto e alucino coa dimensión que tomou o invento", explica este peculiar músico, que ademais aplica os seus coñecementos de carpintería para perfeccionar o seu vistoso artefacto. A Orquestra Pantasma, pode facer soar catro ou cinco instrumentos simultaneamente: guitarra ou acordeón en man, harmónica na boca, pandereita nas pernas, e bombo, caixa e pratos nas costas, accionados a través dun complexo mecanismo de cables que soben desde uns parafusos cravados nos talóns das botas.
"Hai que romper a cabeza un pouco, soldar, atornillar, usar a radial, probar os cables... pero son manitas e intento perfeccionar o sistema; ensaio moito e tamén me equivoco", se sincera este músico, que indaga noutros homes orquestra para analizar os seus mecanismos. O último que analizou con detemento foi un dos máis soados da historia do cine, o personaxe de Bert en Mary Poppins, encarnado por Dick Van Eyck. "Copieille un sistema para golpear o prato e a pandereita", confesa este vigués, que tamén sacou tempo de onde puido para acabar a carreira de Maxisterio musical.
A combinación de artefactos ao Mary Poppins, festa e faceta didáctica, fai que un dos públicos máis agradecidos co seu espectáculo sexan os nenos. "Unha nai contoume que, desde que me viu actuar no colexio, o seu fillo estáballe dicindo todo o tempo que de maior quería ser home orquestra, e non paraba de coller as tapas das tarteiras para atalas con cordas e facer experimentos", explica desternillándose. Freiría entende a curiosidade que esperta nos rapaces, "porque é un artefacto rechamante e cun punto clown". Ten un repertorio específico para nenos, de igual forma que ten un punki, un de canción popular ou un sobre textos de poetas galegos.
"Fuxo do repertorio de orquestra. Vivo disto, pero gañar diñeiro non é a miña obsesión. Son un músico popular, gozo tocando e escapo dos escenarios, o meu lugar natural é no medio da xente". A pesar de todo, ata o chaman para vodas. "Non me gusta facer vodas, pero un rapaz chamoume, eu tiña a axenda ocupada e cambiou a data da voda para que puidese ir tocar", recorda este vigués que se está convertendo en paradigma do músico anticrises. "Algúns picanse un pouco porque non pare de tocar. Teño un espectáculo no que se aforran catro ou cinco músicos, pero cobro 400 euros, é alcanzable", explica o líder de Orquestra Pantasma, que en dous meses ten máis de medio centenar de actuacións.
Ao home orquestra vaille ben o negocio, pero ás veces invádeo a nostalxia: "Moitas veces boto en falta un grupo, porque aquí estás con todos pero non estás con ningún". No fondo, máis aló da festa e a diversión, ser home orquestra é un traballo en soidade.
Aló Irmao! andaba polo mundo colleitando éxitos coas súas composicións sen sequera ter un disco na man, o que moito dicir nos tempos actuais. En São Paulo, Reino Unido, Arxentina, Brasil ou Galiza, os seus milleiros de seguidores pódenos por fin sentir na intimidade da casa en formato CD e DVD, de título homónimo. ?Aquí non hai trampas, somos o que parecemos?: dous músicos, un galego e outro da Guiné Bissau, que fan potentísimas cancións que transcenden as fronteiras culturais
Dentro de Aló irmao! hai unha filosofía de vida. E unha determinada política. Fran Pérez, Narf, (Compostela, 1968) e Manecas Costa (Cacheu, Guinea Bissau, 1967) non son dous tipos amamantados pola industria discográfica que perseguen un hit dentro do laxo mundo do world music. "Aquí non hai trampas, é un traballo equilibrado no que nin eu me fago o africano nin Manecas finxe ser europeo. Temos un enorme respecto por non deixar de ser cada un e iso deunos o aplauso de públicos moi críticos como o de São Paulo, que están fartos de ver espectáculos de fusión". Son palabras de Fran Pérez en conversa con este xornal durante a presentación do primeiro e agardado traballo da banda homónima, que xa está á venda, cunha comida no restaurante Dezaseis de Santiago, un auténtico albaroque "para o agradecemento" "rodeados dos que contribuíron a poñer en pé este proxecto".
"A calidade é o ingrediente fundamental de Aló Irmao!, "e que somos dúas persoas que o único que queremos na vida é gozar das cousas bonitas", apunta Manecas, que ten tamén unha estreita relación cos artistas galegos Uxía e Carlos Blanco.
O frechazo con Narf descríbeo o produtor executivo, Quique Costas, como "auténtico amor a primeira vista, que, logo de probar a vivir xuntos, se consolidou en sólido matrimonio". "A enerxía que trasmiten é alucinante", continúa, "eu estiven con eles en Brasil, onde había decenas de persoas agardando por eles ao final do espectáculo, ou na Trastienda de Bos Aires, que é como tocar no Carnegie Hall en Manhattan". Para Costas, a clave epistemolóxica de Aló Irmao! é lograr o encontro de persoas por riba das fronteiras culturais nun proxecto no que se funden sen asimilarse músicos dunha enorme calidade.
Dotados de voces carismáticas e cuasi prodixiosas (entren en Redenasa.tv, a última inciativa da Sala Nasa, onde se pode ver todo o que alí aconteceu nos últimos quince anos e busquen a Fran Pérez interpretando Cheek to Cheek ou na ópera Annus Horríbilis), curtidos na música desde moi noviños ?desde que o compostelán marchaba da casa hai vinte e cinco anos sen máis equipaxe que unha guitarra ao lombo, foi erguendo oasis como Nicho Varullo, Os Quinindiola, Chévere, Psicofónica de Conxo, até se revirar en Narf?, Aló Irmao! consegue contaxiar o optimismo compulsivo dos seus autores.
Caldo nha mame/caldo de minha nai
De primeiro: Caldo Nha Mame, caldo de miña nai, delicada caldeirada guineana de culler, a base de barbo, que finalmente foi sargo, e suscitou arduas conversas sobre a orixe fluvial ou mariña do animal, resolta ao xeito moderno, ou o que é o mesmo, a base de internet no móbil. De segundo Tieboudienne Irmón di Terra, prato ?da terriña? feito de arroz, verduras e peixe cun toque picante.
Manecas remexe a súa tallada: "Recoñezo que non sei cociñar máis aló do ovo fritido, pero gosto de comer e de que vostedes coñezan a gastronomía da miña terra.O mundo só sabe de Guinea-Bissau a pobreza, as guerras e os golpes de estado, eu quero ensinar o demais, a inmensa creatividade, a forza, o moito positivo que temos".
Dun dos países máis pequenos de África Continental saíu Manecas Costa quince días antes do estourido da Guerra Civil. Nos albores da independencia, que se produciu en 1974, o músico ?que, por certo, é un auténtico ídolo en Reino Unido? xa creara o grupo Africa Livre. Logo tocou en N?Kassa Cobra, Cobiana Djazz ou Kapa Negra. Amílcar Cabral ?estampado na camisola de Manecas o día da comida? declarou ao comezo do conflito en 1973: "Non facemos a guerra contra o pobo portugués, senón contra o colonialismo". Esta idea é clave para entender como moitos dos portugueses recrutados nas colonias estaban ao lado dos movementos revolucionarios pola independencia; é clave para entender un Estado onde só o 14% da poboación fala o idioma oficial portugués e o resto enténdese en crioulo e idiomas nativos africanos como o badjara, balanta-kentohe, mancanha, mandinka, nalu, ou soninke. Tampouco é casualidade que os militares que se levantaran contra o réxime salazarista na Revolución dos Caraveis, fosen soldados combatentes en Guinea Bissau cansados de recibir da metrópoles ordes alleas á realidade na que se atopaban inmersos.
"Toda nación é forasteira"
"Será que a Guiné vai ter un futuro mellor? é difícil acreditar, mais quero pensar que así será", cantan en Anxo.
Manecas Costa chama tamén á unión dos emigrantes da súa terra: "Eu sinto orgullo de ter nacido na fermosa Cacheu, e de ter comigo unha familia unida a quen tanto amo. Non teño tempo para mesquindades e envexas. Non veñades onda min se é para falar de rumores e malediciencias"
Sostén Narf que "os artistas africanos están bastante fartos de paternalismos". "En Aló Irmao! a relación intercultural é igualitaria". Así a banda desmonta tópicos de orixes, traza mapas de música só aptos para gozosos e ben intencionados que, estranamente, cando un está ao seu lado, parecen multitude. Calquera lugar do mundo é apto para as súas cancións, e isto acontece, segundo Manecas, "grazas á simplicidade da música galega e da Guinea-Bissau, que as volve universais".
DATOS PRÁCTICOS Esta semana púxose á venda Aló Irmao!, o álbum conxunto de Narf e Manecas Costa. Gravado en directo o 16 e 17 de xuño de 2009 no Teatro Principal de Santiago de Compostela, o disco inclúe un cd con 12 temas e un dvd que recolle o concerto.
Producido por Nordesía e editado por falcatruada, recolle aquelas dúas noites nas que o magnetismo entre Galiza e Guiné Bissau se trasladou do escenario ás butacas. O álbum presenta un repertorio común, erguido a catro mans, que se move entre os sons saudosos, a celebración do encontro entre culturas e a conexión coa terra. Doce temas nos que se mesturan as guitarras e as voces de Narf e Manecas, as percusións do mozambicano Celso Mahuie e o son único da ?tina?, o tambor de auga guineano. Doce temas que dilúen fronteiras, volven á infancia, animan a soñar, reflexionan sobre a emigración, chaman ao compromiso, convidan a gozar da vida, estimulan a morriña e arelan un futuro mellor para os pobos.
"Nós tocando somos só a punta do iceberg", explica Narf. Dos cimentos ao cumio, Aló Irmao! é tamén a produción musical de Antonio Vázquez, o deseño e a realización audiovisual de Xavier Belho, a produción executiva de Quique Costas, a coordinación de Isabel Vilaseco e a implicación de moitas outras persoas sen as que a casa non se sostería.
O 25 de xuño Aló Irmao! inicia a súa xira cun concerto en Londres, o primeiro dos dous de Narf e Manecas Costa no City of London Festival. Será no St Ethelburga?s Centre for Reconciliation and Peace (78 Bishopsgate), por se alguén se achega.
Esa sí que é muiñada, este será o nome o novo traballo que pecha a tetraloxía de Treixadura Gaiteiros e que contará co Orfeón Treixadura que tamén colaboraron no anterior traballo "Unha semaniña enteira" (PAI Música 2006).
Tantos os gaiteiros como o orfeón estiveron estes días nos estudios de Casa de Tolos en Gondomar para grabar parte do que será o quinto traballo musical do grupo, e a última parte desta tetraloxía que comezou no ano 1999 co disco "Unha noite no muíño".
Unha semaniña enteira é o último traballo discográfico presentado de Treixadura, un dos grupos máis importantes no campo da música tradicional galega. Neste novo traballo, no que contan coa colaboración das voces do Orfeón Treixadura, o grupo mantén a filosofía que o caracteriza dende que comezara a súa andadura naquel vello muíño redondelano: misturar temas coñecidos da música galega con outros que se intenta rescatar do anonimato para dalos a coñecer con toda a forza e frescura características da nósa música.
Foliadas, muiñeiras, polcas e cantos son repasadas polos gaiteiros Treixadura e o seu orfeón dende o máximo dos respectos e imprimíndolle unha nova vida á nósa música.
O quinteto BellónMaceiras presenta hoxe «Folkfusión», un disco cunhas sorprendentes mesturas de xéneros
«Tocaremos algo, unha actuación acústica xa que iremos sen equipo de son porque non trátase dun auditorio». Este formato repetirano mañá, día 23, ás 19.30 horas, na galería Sargadelos de Ferrol.
Tango tocado con gaita galega. Jazz a ritmo de acordeón. Son algunhas das sorprendentes mesturas que a formación BellónMaceiras Quinteto inclúe no seu disco Folkfusión , un traballo editado por Do Fol Música e cuxa distribución comeza hoxe en toda Galicia.
Ademais, o quinteto estará esta tarde, a partir das sete e media, na biblioteca da Sacra Familia, na Coruña, «para falar coa xente, asinar discos» e como anunciaba onte Diego Maceira: «Tocaremos algo, unha actuación acústica xa que iremos sen equipo de son porque non trátase dun auditorio». Este formato repetirano mañá, día 23, ás 19.30 horas, na galería Sargadelos de Ferrol.
Maceiras falaba deste disco como «unha música fresca, algo non escoitado aínda a pesar de que é acordeón e gaita que ás veces pénsase que só poden dar determinados sons». Neste sentido ironiza que os temas non están medidos aos tres minutos «para as radios», senón que algún nin sequera chega a esa duración e outros están preto dos seis minutos, «son historias que queremos contar e necesitamos ese tempo para iso». Os arranxos musicais son, na súa maioría, seus e do gaiteiro Diego Bellón, aínda que «están vos outros músicos que poñen ou seu granazo de area e que se adaptaron moi ben», apunta en alusión a Juan Tinaquero (contrabaixo), Miguel Lamas (batería) e o guitarrista Cabe (Juan Cabezón). E é que a base da formación é o dúo BellónMaceiras, «que non morreu co quinteto, seguimos actuando», e de feito o próximo ano iniciarano nada menos que cunha actuación na catedral católica de Moscova. Tamén o quinteto ten xa pechados un bo número de concertos para este verán, entre os que está a actuación, o 7 de agosto, no festival de Pardiñas «así xa completamos o circuíto -chanceaba onte Tinaquero- porque estivemos en Ortigueira, na Carballeira de Zas, no Irmandiño de Moeche e agora en Pardiñas».
Diego Maceiras apuntaba que nesta programación inflúe o feito de que teñen novo disco, «que ou ten tamén Berrogüetto, pero hai poucos grupos este ano que ou teñan». En canto a un futuro no que domine a fusión, o acordeonista chanceaba: «Nós gozamos, pasámolo moi ben con esta música; como non estamos atados a nada, ao mellor acabamos volvendo ao máis tradicional, depende».
Cando alguén se decidiu a chamar jazz a un tipo de música basicamente realizada con percusión, cordas e vento, seguramente nin oíra falar da existencia dun instrumento antigo chamado zanfoña. Aquel anónimo bautista con toda probabilidade non se perdería o concerto que o dúo Marisco Fresco ofrecerá esta tarde no Marco (21.30 horas) dentro da programación do Festival de Jazz de Vigo Imaxina Sons. Marisco Fresco está formado por Germán Díaz (zanfoña) e Diego Martín (batería).
Estopa e pano sedán
A piques de asinar unha segunda prórroga co comprador do inmoble, terá que deixar o local antes do 31 de decembro
Sexta feira 25 (Venres)
ESPECIAL"NOITES DE TASCA" EN ORDES (A CORUÑA)
Venres 25 de xuño
Da Asociación Cultural Trépia queremos convidar-vos á Foliada - Fin de Curso que faremos o vindeiro venres, 25 de Xuño, no Local Social da A.C. Almuinha; situado na rua Ezequiel Massoni Nº 63 (Marín).
O Festival da Terra e da Língua de este ano adianta-se e decorrerá os próximos 25 e 26 de Junho, no Moinho de Pedroso, Narom.
Informamos que á Asemblea Xeral Ordinaria da Asociación de Gaiteiros Galegos terá lugar o vindeiro Domingo 27 de Xuño, do presente ano 2010, ás 11:00h. en primeira convocatoria, e ás 11:30h. en segunda convocatoria. Este ano terá lugar no Auditorio do Museo do Pobo Galego, situado en San Domingos de Bonaval, en Santiago de Compostela. 
Domingo 27 de xuño de 2010 ás 13:00h,
ROTEIRO POLO RÍO XALLAS
César Freiría e o seu singular artefacto musical arrasan nas festas de Galicia 
Aló Irmao! andaba polo mundo colleitando éxitos coas súas composicións sen sequera ter un disco na man, o que moito dicir nos tempos actuais. En São Paulo, Reino Unido, Arxentina, Brasil ou Galiza, os seus milleiros de seguidores pódenos por fin sentir na intimidade da casa en formato CD e DVD, de título homónimo. ?Aquí non hai trampas, somos o que parecemos?: dous músicos, un galego e outro da Guiné Bissau, que fan potentísimas cancións que transcenden as fronteiras culturais 
Esa sí que é muiñada, este será o nome o novo traballo que pecha a tetraloxía de Treixadura Gaiteiros e que contará co Orfeón Treixadura que tamén colaboraron no anterior traballo "Unha semaniña enteira" (PAI Música 2006).
O quinteto BellónMaceiras presenta hoxe «Folkfusión», un disco cunhas sorprendentes mesturas de xéneros